Nauka języków obcych jest dziś koniecznością, ale może również stać się przyjemnością, jeśli znajdziemy sposób na efektywne przyswajanie potrzebnych umiejętności. Wybór metod nauczania poszczególnych języków jest duży, istnieją także szkoły językowe, specjalizujące się w konkretnej metodzie.
Język angielski, niemiecki, francuski i rosyjski - każdy z nich ma swoją specyfikę, każdy też wymaga kontaktu z osobami, które posługują się nim na co dzień. Native speaker ułatwia przełamanie bariery przed posługiwaniem się językiem obcym i czyni ten proces bardziej naturalnym. Niektóre metody bazują na naturalnych umiejętnościach i predyspozycjach - na przykład kładąc nacisk na zmysł słuchu czy uczenia się przez ruch.
Niemniej postępy uzależnione są od osoby uczącej się. Zapraszamy do zapoznania się z metodami nauczania języków obcych i wyboru tej, która wyda nam się najodpowiedniejsza.
Metoda Berlitza pozwala na naukę dowolnego języka obcego, poprzez poznawanie nowego materiału z wykorzystaniem już utrwalonego. Podczas lekcji słuchacze porozumiewają się wyłącznie w języku obcym. Poziomy językowe kształtują się następująco: podstawowy (CEF A1 i A 2.1), poziom średnio zaawansowany (CEF A 2.2 i A 2.3), poziom konwersacyjny (CEF B 1.1 i B 1.2), poziom negocjacyjny (CEF B 1.3 i B 2.1) oraz poziom biegły (CEF B 2.2 i CEF C 1-2).
Pierwsze szkoły językowe Berlitza powstały w XIX wieku, po udanym eksperymencie, wymuszonym chorobą samego Berlitza, podczas którego uczniowie, mający do tej pory problemy z przyswojeniem języka francuskiego, zaczęli się nim biegle posługiwać. Sukces był wynikiem pozostawienia przez Berlitza - na czas choroby - szczegółowych instrukcji niejakiemu Nicholasowi Joly, który pod nieobecność nauczyciela prowadził zajęcia z grupą studentów.
Wykorzystanie mimiki, gestów, rysunków i prostych pytań pozwoliło studentom przełamać barierę językową i posługiwać się językiem francuskim z dużo większą swobodą. Na początku XX wieku na terenie Stanów Zjednoczonych funkcjonowało już 8 szkół, posługujących się metodą wynalezioną w tak specyficznej sytuacji.
Przeznaczona jest dla osób, które chcą w krótkim czasie opanować zdolność posługiwania się językiem angielskim w codziennych sytuacjach. Uczący tą metodą podkreślają, że nauka odbywa się 4 razy szybciej niż przy wykorzystaniu innych metod. Opiera się na powtarzaniu i odpowiadaniu na pytania, zadawane przez nauczyciela. Zasadą jest maksymalne wykorzystanie czasu na zajęciach, bez konieczności przygotowywania prac domowych.
Kursy metodą Callana określane są jako ‚stage (od I do X). W miarę przechodzenia do kolejnych etapów i korzystania z kolejnych książek, uczestnicy poznają coraz większą ilość słów, pozwalających na swobodniejszą komunikację. Mimo braku prac domowych zaleca się słuchanie kaset i czytanie w domu, tak by kontakt z językiem był jak najczęstszy.
Ważnym elementem nauki tą metodą są dyktanda, złożone ze zdań nie związanych ze sobą tematycznie, dzięki czemu uczący się mają możliwość wzbogacenia zasobu słownictwa. Całość materiałów składa się z sześciu podręczników, z których trzeci i czwarty zawierają reguły gramatyczne, natomiast piąty i szósty poszerzają zdobyte słownictwo i pozwalają na konstruowanie własnych odpowiedzi na stawiane pytania.
Metoda przeznaczona jest dla dzieci od 3 miesiąca do 12 roku życia. Na początkowym etapie nauka odbywa się wyłącznie przez zabawę, bez konieczności używania języka ojczystego. Najmłodsze dzieci nie posługują się nim dobrze, albo jedynie w minimalnym stopniu, stąd wybór takiej metody nauki przez pierwsze 6 lat. Dzieci poznają język angielski w prostych, codziennych sytuacjach i poprzez aktywność dostosowaną do ich wieku - proste piosenki, wierszyki, taniec, zabawy.
Bardzo fajna w tej metodzie jest nauka w codzienności. Dzieciaki poznają słownictwo dokładnie dostosowane do ich poziomu, a przy tym mają z tego wielką frajdę, bo robią to, co lubią - tańczą, śpiewają i uczą się prostych wierszyków. Szkoda, że nie stosowano tej metody, gdy sama byłam dzieckiem.
Na tym pierwszym etapie kursy HDEE (Helen Doron Early English) składają się z następujących etapów: BBS - Baby’s Best Start (od 3 do 22 miesięcy wraz z rodzicami), EFI - English for Infants (od 1 do 4 lat), MEFI - More English For Infants (kontynuacja EFI, od 2 do 5 lat), FEFAC - First English For All Children (od 4 do 5 lat), EFAC - English For All Children (od 5 do 10 lat, dla dzieci kontynuujących naukę lub rozpoczynających ją w tym wieku), MEFAC - More English For All Children (od 5 do 10 lat, dla dzieci mających za sobą kurs EFAC), PLAY ON - Play On In English (od 5 do 10 lat, poziom zaawansowany).
W ciągu kolejnych 3 lat nauki dzieci uczą się pisania i czytania, zgodnie ze swoimi umiejętnościami rozwojowymi. Wówczas mogą korzystać z następujących kursów: BOTTY - Botty The Robot Teaches You English (od 8 do 12 lat), PWW - Paul Ward’s World (od 9 do 12 lat) oraz PWT - Paul Ward and the Treasure (od 10 do 12 lat).
1pr.waw.pl: komunikacja wewnętrzna | projektowanie opakowań | metody nauczania języka angielskiego